Liszajec zakaźny - czynniki ryzyka. Do najważniejszych czynników ryzyka rozwoju liszajca zakaźnego zalicza się: bezpośredni (poprzez dotyk) lub pośredni (poprzez przedmioty osobistego użytku, jak ręczniki, odzież, maszynka do golenia, rękawiczki, szalik) kontakt z zakażoną skórą; w praktyce czynnik istotny przede wszystkim w odniesieniu do małych dzieci uczęszczających do Jak wygląda mięczak zakaźny i w jaki sposób można się nim zarazić? Czy zmiany chorobowe mogą powodować świąd? Dowiedz się, jak leczyć mięczaka. Urologia Mięczak zakaźny Moszna Morwa biała - idealna dla diabetyków i chorych na nerki Morwa biała została przywieziona do Polski w latach pięćdziesiątych jako przysmak jedwabników. Od kilku miesięcy ma krosty na wewnętrznej stronie ranienia, przy zgięciu łokcia, pojawiły się również pod paszką,a także na brzuszku. Mieszkam za granicą i od lekarza usłyszałam, że są to brodawki wodne, których się nie leczy, same zejdą. W Polsce te same krosty znane są jako mięczak zakaźny. Mięczak zakaźny u dzieci Zakażenie dzieci występuje znacznie częściej niż dorosłych. Według statystyk medycznych 80% wszystkich przypadków choroby występuje u dzieci w wieku od 2 do 12 lat. Mięczak zakaźny u niemowlaka, czyli w pierwszym roku życia jest wykrywany bardzo rzadko, ponieważ jest on chroniony przez przeciwciała Preferowane raczej u dzieci powyżej 10 roku życia. Ponad 85% pacjentów (rodziców) jest zadowolonych z tej metody i zwykle wystarcza tylko jedna wizyta. Z działań niepożądanych należy wymienić krwawienie, dolegliwości bólowe, dyskomfort oraz stres, który ta metoda wywołuje u dzieci. mięczak zakaźny - dermatolog, Rodzina i dziecko bez ogłoszeń - Forum Gdańsk, Gdynia, Sopot. Porozmawiaj o aktualnych problemach i radościach mieszkańców Trójmiasta. AQh5M. Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 10:04, data aktualizacji: 15:29 Konsultacja merytoryczna: Lek. Paweł Żmuda-Trzebiatowski ten tekst przeczytasz w 4 minuty Mięczak zakaźny to poważnie brzmiąca nazwa pod którą ukrywa się zakaźna, dokuczliwa, ale niegroźna dla życia choroba skóry. Czynnikiem wpływającym na zakażenie tą chorobą jest wirus z rodziny Poxviridae. Specjaliści wyróżniają dwa typy tego wirusa MCV-1 oraz MCV-2. Większość zakażeń jest wywołana przez pierwszy typ wirusa. Mazur Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Mięczak zakaźny - co to za choroba? Mięczak zakaźny - pierwsze objawy Rozpoznanie mięczaka zakaźnego Mięczak zakaźny - leczenie Mięczak zakaźny - co to za choroba? Mięczak zakaźny występuje na całym świecie. Zazwyczaj chorują dzieci do 5. roku życia oraz dorośli w wieku 15-29 lat. U osób dorosłych zakażenie często przenosi się drogą płciową. Bywa, że towarzyszy on innym schorzeniom przenoszonym drogą płciową, zwłaszcza u osób, które mają wielu partnerów seksualnych. Ale zakazić można się również poprzez kontakt z zakażonymi przedmiotami, np. zabawkami, ręcznikiem. Chorobę można złapać na basenie, w hali sportowej, w czasie masażu. Czynnikiem zakaźnym jest wirus z rodziny Poxviridae. Specjaliści wyróżniają dwa typy tego wirusa MCV-1 oraz MCV-2. Większość zakażeń jest wywołana przez pierwszy typ wirusa. Wirus mięczaka zakaźnego bardzo często występuje u osób cierpiących na atopowe zapalenie skóry oraz ludzi z obniżoną odpornością, czyli np. po ciężkich chorobach, przyjmujących leki immunosupresyjne, chorych na nowotwory czy sarkoidozę. Mięczak zakaźny - pierwsze objawy Pomimo tego, że mięczak jest bardzo zakaźny pierwsze objawy pojawiają się najwcześniej po dwóch tygodniach, a czasem nawet po sześciu miesiącach od kontaktu z osobą zakażoną lub też przedmiotami, których używała. Na skórze pojawiają się twardawe, półprzezroczyste grudki (3-5 mm) lub większe guzki (ponad 1,5 cm). Są wyraźnie odgraniczone od reszty skóry, mogą mieć kolor perłowy, szarawy, cielisty, a czasem żółty. Charakterystyczne jest to, że w środku guzka jest wyraźne wgłębienie. Guzki mogą pojawiać się pojedynczo lub w licznych skupiskach. Czasem ich ilość jest tak duża, że zlewają się i pokrywają znaczny obszar skóry. U osób z obniżoną odpornością takich guzków może być nawet kilkaset. Mazur / Mazur U osób zakażonych mięczakiem zakaźnym na drodze płciowej, charakterystyczne zmiany występują – u mężczyzn na skórze członka, a u kobiet na wzgórku łonowym, wewnętrznej powierzchni ud, na wargach sromowych większych, w szparze pośladkowej oraz w pachwinach. Chorobliwe wykwity rzadko atakują błonę śluzową narządów płciowych. U dzieci zmiany pojawiają się zwykle na twarzy, kończynach oraz klatce piersiowej. W zasadzie mogą wystąpić w każdym miejscu, ale rzadko spotyka się je na dłoniach i stopach. Jeżeli guzek mięczaka rozwinie się na powiece może być przyczyną zapalenia spojówek lub rogówki. Rozpoznanie mięczaka zakaźnego Jak już wspomnieliśmy, zmiany skórne występujące przy mięczaku zakaźnym są bardzo charakterystyczne ze względu na wygląd guzków. Wnętrze guzka jest wypełnione kaszkowatą (serowatą) treścią, którą wydostaje się na zewnątrz po nakłuciu lub przypadkowym zranieniu skóry. Doświadczonemu lekarzowi zwykle wystarcza to do postawienia diagnozy. Czasem jednak, aby się upewnić co do rozpoznania, zleca on biopsję guzka i badanie histologiczne pobranego materiału. Zwykle stwierdza się obecność kwasochłonnych ciał wtrętowych i ciał mięczakowatych. Mięczak zakaźny - leczenie Właściwie można nie leczyć takich zmian, bo wiadomo, że z czasem ustępują one samoistnie, chociaż trwa to zwykle kilka miesięcy. Jednak z powodu łatwego przenoszenia się zakażenia na inne osoby oraz inne fragmenty skóry guzki usuwa się różnymi metodami. Krioterapię - czyli wymrażanie wykonuje się, gdy zmiany zajmują znaczny obszar skóry (są zlane). Zabieg trzeba powtórzyć 2-3 razy, aby w stu procentach wyeliminować zakażenie. Zdarza się, że po leczeniu na skórze pozostają blizny. Jeżeli zmiany znajdują się na lub w okolicy narządów płciowych guzki usuwa się poprzez wycięcie lub wyłyżeczkowanie. Czasem stosuje się elektrokoagulację lub laseroterapię. Wszystkie zabiegi przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym. U pacjentów, u których znajduja się nieduże wykwity mięczakowe możliwe jest zastosowanie farmakoterapii. Polega ona na smarowaniu zmian środkiem drażniącym, aby sprowokować reakcje zapalną i tak doprowadzić do wygojenia się zmian. Gdy na skórze występują tylko nieliczne guzki zwykle nakłuwa się je i wyciska z wnętrza kaszowatą treść. Po oczyszczeniu guzka skórę smaruje się nalewką jodową, azotanem srebra, roztworem fenolu lub podofiliną. Jeżeli dojdzie do zakażenia bakteryjnego, które zdarza się u dzieci i osób, które nie mogą zapanować nad drapaniem zmian, konieczne będzie podanie antybiotyku. Jeżeli zmianom towarzyszy dokuczliwy świąd, skórę wokół wykwitów smaruje się maściami zawierającymi sterydy. Samych zmian nie należy pokrywać maścią, gdyż to opóźnia proces gojenia. Jak przy wszystkich chorobach zakaźnych obserwacji oraz leczeniu powinni być poddani wszyscy Ci, którzy mieli kontakt z chorym na mięczaka zakaźnego. Czujność warto zachować przez wiele miesięcy od zachorowania jednego z członków rodziny, ponieważ – o czym było na początku – mięczak zakaźny może się wylęgać nawet kilka miesięcy. Tekst: Anna Jarosz Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Potrzebujesz konsultacji lekarskiej lub e-recepty? Wejdź na gdzie uzyskasz pomoc online - szybko, bezpiecznie i bez wychodzenia z domu. mięczak zakaźny choroby Mięczak zakaźny - jak rozpoznać i jak leczyć? Mięczak zakaźny (Molluscum contagiosum virus, MCV) to choroba dermatologiczna wywoływana przez wirusa z rodziny pokswirusów. Jak wskazuje nazwa schorzenia, wirus... Mięczak zakaźny Mięczak zakaźny to zakaźna choroba skóry oraz błon śluzowych, która objawia się występowaniem na skórze twardych i półprzeźroczystych guzków. Najczęściej atakuje... Co wysiada po czterdziestce? "Moje noce nie są już takie jak dawniej" [LIST] "Z zaciekawieniem przeczytałam tekst o »sypiących się 30-latkach«, który kilka dni temu ukazał się w serwisie Z zainteresowaniem i... niedowierzaniem.... Coraz więcej dzieci w przychodniach. Ta choroba może przekreślić wakacje W przychodniach ustawiają się coraz dłuższe kolejki dzieci z charakterystycznych objawami. Ospa wietrzna może pokrzyżować plany wakacyjne. Odczułam to kilka lat... Klaudia Torchała Zmiany w oddawaniu moczu mogą oznaczać kłopoty ze zdrowiem Wysoki cholesterol stwarza wiele poważnych zagrożeń i może zwiększać ryzyko rozwoju innych dolegliwości, np. chorób serca. Warto wiedzieć, że sygnałem świadczącym... Oskar Nawalany Boswellia - naturalny suplement na bóle stawów. "Odnawia" kolana Boswellia (znana także jako kadzidło indyjskie) jest ekstraktem ziołowym, który pozyskiwany jest z drzewa Boswellia serrata. Żywica z ekstraktu tej rośliny od... Karolina Gomoła Może zostać królem dobrze po siedemdziesiątce. Co wiadomo o zdrowiu księcia Karola? Książę Karol to następca brytyjskiego tronu. Ma 74 lata, niewiele krócej trwa panowanie królowej Elżbiety II. Brytyjska królowa, mimo swoich 96 lat, wciąż... Adrian Dąbek Nowy prezes Naczelnej Rady Lekarskiej myśli o rewolucji. Na tapecie relacja pacjent - lekarz Nowym prezesem Naczelnej Rady Lekarskiej został młody specjalista — Łukasz Jankowski. Na liście zmian, które jego zdaniem powinny nastąpić, znajduje się ta... Klaudia Torchała Masz suche, pękające pięty? Organizm próbuje powiedzieć ci coś ważnego Popękane pięty to problem wielu z nas. Nasze stopy narażone są na stały ucisk, związany z dźwiganiem ciężaru całego ciała. Nic więc dziwnego, że w wyniku małego... Eliza Kania Nietypowe choroby władców. Niektóre bywały co najmniej krępujące Byli znani z rządów twardej ręki, ale w życiu prywatnym niedomagali. Na tron zabierali ze sobą brzemię w postaci nietypowej choroby, nierzadko odziedziczonej w... Paulina Wójtowicz Pytanie nadesłane do redakcji U 5-letniego syna stwierdzono mięczaka zakaźnego. Wcześniej syn przechodził ospę. Przepisany Molutrex spowodował tylko gwałtowne rozprzestrzenienie krost, bo dziecko drapało się do krwi (zwłaszcza, że ma AZS). Czy można to leczyć u wirusologa, bo przecież przy ospie też stosuje się leki przeciwwirusowe. Może są jakieś maści przeciwwirusowe i łagodzące świąd. Molutrex działa korozyjnie, piecze, dziecko się drapie i w efekcie następuje krwawienie z krost i strupów, co powoduje rozprzestrzenianie wirusa. Odpowiedział dr n. med. Ernest Kuchar Klinika Pediatrii i Chorób Zakaźnych Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu Mięczak zakaźny jest dość częstą, łagodną chorobą zakaźną skóry wywoływaną przez zakażenie wirusem z grupy ospy (Poxvirus). Choroba objawia się zmianami na skórze o charakterze twardych, woskowobiałych guzków średnicy 2?6 mm z białawą półpłynną zawartością (ryc.). Leczenie mięczaka zakaźnego jest objawowe i polega na łyżeczkowaniu, krioterapii (wymrażaniu) albo mechanicznym wyciskaniu treści guzków. Czasem stosuje się miejscowo nalewkę jodową, przyżeganie azotanem srebra, wodorotlenek potasu (to właśnie jest Molutrex) lub podofilinę. Mięczak zakaźny zwykle ustępuje samoistnie bez leczenia. Ryc. Typowe wykwity mięczaka zakaźnego w dużym powiększeniu. Zwracają uwagę pępkowate zagłębienia na środkach zmian. Źródło: Wikipedia Zastosowany u Pani synka środek jest 5% roztworem wodorotlenku potasu. Nie jest to lek przeciwwirusowy, tylko miejscowo żrący. Wytwórca preparatu wymienia jako jego możliwe działania niepożądane pieczenie i palenie skóry. Po zastosowaniu preparatu może także wystąpić przebarwienie lub odbarwienie skóry w miejscu leczenia. Wytwórca ostrzega także przed stosowaniem preparatu u osób cierpiących na atopowe zapalenie skóry w fazie ostrej. Doradzam natychmiastowe zaprzestanie stosowania leku Molutrex i skontaktowanie się z lekarzem leczącym lub innym dermatologiem. Wirusolodzy zajmują sie badaniami nad wirusami i zwykle nie przyjmują pacjentów. Mięczak zakaźny i inne choroby skóry U dzieci i dorosłych często spotykane są różne choroby skóry. Samo stwierdzenie krost i przebarwień na skórze może nie wystarczyć, jeśli chodzi o identyfikację choroby i ocenę powagi sytuacji. Read more Jak wygląda mięczak zakaźny? Mięczak zakaźny (Molluscum contagiosum) to choroba wywoływana przez wirus z grupy ospy (Poxivirus). Może być przenoszona drogą płciową, przez dotyk, lub przez wspólne korzystanie z przedmiotów codziennego użytku. Read more Mięczak zakaźny w pytaniach i odpowiedziach Co to jest mięczak zakaźny? Mięczak zakaźny jest infekcją skórną wywoływaną przez wirus ospy i obserwowaną głównie u dzieci. Pierwszy raz opisano tę chorobę w literaturze w 1817 roku. Mięczak zakaźny występuje na całym świecie, ale najwięcej zachorowań odnotowuje się w krajach tropikalnych o dużej wilgotności. Wirus atakuje jedynie ludzi. Jest to stosunkowo rzadko występująca choroba dermatologiczna – stanowi zaledwie 1 procent wszystkich diagnozowanych chorób skóry. Choroba dotyka najczęściej dzieci w wieku przedszkolnym oraz szkolnym. Wirus przenoszony jest poprzez kontakt fizyczny z osobą zarażoną lub jej rzeczami osobistymi (ubraniami, ręcznikami, przyborami toaletowymi). Do zarażenia często dochodzi na basenie. Jak objawia się mięczak zakaźny? Mięczak zakaźny objawia się punktowymi zmianami na skórze. Mają one postać grudek w kształcie kopuł z charakterystycznym wgłębieniem pośrodku zaczopowanym martwymi komórkami nabłonka zmieszanymi z cząsteczkami wirusa. Zagłębienie jednak może nie występować we wszystkich wykwitach. Zmiany skórne mają od 1 do 5 milimetrów. Kolor guzków może być perłowy, żółtawy, cielisty, różowy, czerwony. U dzieci zmiany najczęściej pojawiają się na kończynach i tułowiu, u dorosłych natomiast w dolnej części brzucha, na udach i w miejscach intymnych. Zmiany występują w skupiskach. Jeśli są małe (szczególnie u dzieci), trudno zaobserwować zagłębienia występujące w grudkach. Krostki nie są bolesne, ale mogą swędzieć (przez drapanie może dochodzić do przenoszenia wirusa w inne miejsca na ciele osoby zarażonej). Największą troską rodziców dzieci chorujących na mięczaka jest obawa, że dziecko będzie przez jakiś czas wykluczone z aktywności fizycznej i spędzania czasu wspólnie z innymi dziećmi, dlatego zależy im na szybkim zwalczeniu choroby. Jakie są tradycyjne metody leczenia mięczaka zakaźnego? Wśród metod leczenia mięczaka zakaźnego można wymienić metody mechaniczne i chemiczne. Metody mechaniczne są efektywne, ale narażają dziecko na potencjalnie bardzo bolesne i traumatyczne doświadczenie. Do tych metod należą przede wszystkim krioterapia (wymrażanie zmian), elektrokoagulacja, laseroterapia oraz łyżeczkowanie (fizyczne usunięcie każdej zmiany, grudki na skórze). W przypadku tych metod istnieje ryzyko trwałego uszkodzenia skóry i powstania blizn. Ich skuteczność zależy w dużej mierze od sprawności i umiejętności lekarza wykonującego zabieg oraz od liczby i obszaru zmian skórnych. Do metod chemicznych należy leczenie środkami chemicznymi (opartymi na kwasie salicylowym, kwasie glikolowym, kwasie mlekowym, wodorotlenku potasu, nadtlenku benzoilu) stosowanymi miejscowo. Ich działanie opiera się na wywołaniu miejscowego stanu zapalnego, co doprowadza do uszkodzenia zarówno zdrowej, jak i zarażonej skóry. W kontakcie z tymi środkami odczuwa się nieprzyjemne pieczenie i palenie skóry. Skóra po zastosowaniu środków chemicznych jest podrażniona, mogą powstawać przebarwienia i blizny. W przeciwieństwie do stosowania tradycyjnych metod leczenia, stosowanie wyrobu medycznego Mollusan® MED znacząco łagodzi przebieg choroby. Płyn nie uszkadza zdrowej skóry, jego aplikacja jest w pełni komfortowa i skóra wraca do pierwotnego stanu bez pozostawiania śladów i działań niepożądanych. Czy zmiany na skórze mogą zniknąć samoistnie? U osób ze zdrowym układem odpornościowym zmiany skórne znikają samoczynnie, ale u większości z nich trwa to kilkanaście miesięcy. Przeprowadzone w Wielkiej Brytanii badanie obejmujące 269 dzieci w wieku od 4 do 15 lat dowiodło, że czas samoistnego zniknięcia zmian wynosi średnio 13 miesięcy. W 30 proc. przypadków czas ten wyniósł aż 18 miesięcy, a w 13 proc. badanych przypadków ponad 2 lata (źródło: Olsen JR, Gallacher J, Finlay AY, Piguet V, Francis NA. Time to resolution and effect on quality of life molluscum contagiosum in children in the UK: A prospective community cohort study. Lancet Infect Dis 2015; 15 (2): 190-5.) Jak można zarazić się mięczakiem zakaźnym? Wirus przenoszony jest poprzez kontakt fizyczny z osobą zarażoną lub jej rzeczami osobistymi (ubraniami, ręcznikami, przyborami toaletowymi). Często do zarażenia dochodzi podczas korzystania z publicznych pływalni. Choroba może się przenosić na inne części ciała, na co narażone są szczególnie dzieci, które nie mogą się powstrzymać przed drapaniem zmienionej skóry. Zwykle zmiany na skórze pojawiają się w czasie od 2 do 7 tygodni od zarażenia, ale mogą także wystąpić nawet po kilku miesiącach. Czy dorosły może zarazić się mięczakiem od dziecka? Tak, dziecko może zarazić rodziców i inne osoby poprzez kontakt fizyczny lub kontakt z rzeczami osobistymi dziecka, szczególnie przyborami toaletowymi. Aby uniknąć zakażenia, ważne jest, aby nie współdzielić ręczników, pościeli, gąbek kąpielowych i wanien z osobą zarażoną. Rodzice powinni zadbać również o codzienną zmianę ręcznika i piżamy u dziecka. Czy chore dzieci muszą przebywać w domu? Dzieci chorujące na mięczaka nie muszą pozostawać w domu. Rodzice powinni pilnować, by dzieci nie pocierały, nie drapały lub w inny sposób nie podrażniały wykwitów, ponieważ zawierają one w sobie kaszowatą substancję z cząsteczkami wirusa. W taki sposób można go przenieść na inne, niezainfekowane fragmenty skóry. Chore dzieci powinny unikać kontaktu fizycznego z innymi. Rodzice powinni zadbać również o codzienną zmianę ręcznika i piżamy u dziecka. Czy krosty można wyciskać? Nie powinno się wyciskać i w żaden inny sposób podrażniać zmian skórnych, ponieważ w krostach znajdują się martwe komórki nabłonka zmieszane z cząsteczkami wirusa. Drapanie i wyciskanie zmian powoduje dalsze rozprzestrzenianie się wirusa na ciele (dochodzi do samozakażenia). Wyrób medyczny w płynie wspierający leczenie mięczaka zakaźnego szybkie działanie zmiany znikają zazwyczaj po 3-4 tygodniach systematycznego stosowania wysoka skuteczność zmniejszenie nasilenia zmian skórnych u dzieci i dorosłych systematyczna kuracja krople płynu należy nakładać na wykwity 2-3 razy dziennie brak śladów i blizn stosowanie preparatu jest bezbolesne, a skóra wraca do pierwotnego stanu naturalny skład preparat bazuje na naturalnych składnikach Choroba zakaźna skóry oraz błon śluzowych. Zakazić się można przez bezpośredni kontakt fizyczny (również przez stosunki płciowe) oraz za pośrednictwem przedmiotów (ubrania, zabawki, itp..). Czynnik zakaźny – MCV (molluscum contagiosum virus) - wirus z grupy ospy (Poxviridae). Rozróżnia się jak dotąd dwa typy wirusa – MCV-1 i MCV-2. Za większość zakażeń odpowiedzialny jest wirus MCV-1, ale oba powodują ten sam obraz kliniczny. Epidemiologia: Zakażenia spotykane są na całym świecie. Najczęściej chorują dzieci do 5. roku życia oraz dorośli w wieku 15-29 lat. U dorosłych mięczak zakaźny częściej ma charakter choroby przenoszonej drogą płciową. Nierzadko towarzyszy innym chorobom wenerycznym, często spotykany u osób współżyjących z większą ilością partnerów. Można się również zarazić w halach sportowych, na basenach, itp (często spotykany u sportowców i masażystów). Grupą szczególnie podatną na zakażenia są osoby z obniżoną odpornością (np. poddani leczeniu immunosupresyjnemu, chorzy na AIDS, sarkoidozę, nowotwory,..) Zmiany skórne występują w postaci niewielkich, półprzezroczystych grudek lub guzków, wyraźnie odgraniczonych od otoczenia, z charakterystycznym zagłębieniem w części środkowej. Wykwity mogą mieć barwę perłową, cielistą, szarawą, lub nawet żółtą. Okres wylęgania wynosi od tygodnia do 6 miesięcy (średnio jest to 2-3 miesięcy). Początkowo są wielkości główki od szpilki, następnie powoli powiększają się, osiągając po kilku tygodniach rozmiar 3-5 milimetrów. Rzadko obserwuje się wykwity ponad 1,5 cm. Mogą występować pojedynczo lub w skupiskach, czasem się zlewają. Zwykle jest ich od kilku do kilkudziesięciu, u osób z upośledzoną odpornością może ich być nawet kilkaset. Nieraz układają się linijne, ba skutek tzw. samozaszczepienia (czyli przenoszenia poprzez drapanie – tzw. objaw Koebnera). Zdarza się, że wykwitom towarzyszy niewielki świąd lub tkliwość a w ok. 10% obserwuje się obwódkę zapalną wokół guzków (tzw. molluscum dermatitis), która szybko ustępuje po usunięciu guzka. Umiejscowienie Zmiany przenoszone drogą płciową umiejscawiają się zwykle na skórze członka, u kobiet - na wzgórku łonowym, wewnętrznej powierzchni ud, na wargach sromowych większych, w szparze pośladkowej oraz w pachwinach. Rzadko spotyka się wykwity na błonach śluzowych narządów płciowych. U dzieci zmiany zwykle występują na odsłoniętych partiach skóry (na twarzy, kończyn oraz klatki piersiowej), mogą jednak wystąpić w każdym miejscu. Rzadko spotyka się je na dłoniach i stopach. Umiejscowione na powiece mogą powodować zapalenie spojówek lub rogówki (keratitis punctata). Przebieg choroby jest przewlekły – nie leczone zmiany utrzymują się ok. 2-4 miesięcy, ale mogą i znacznie dłużej (kilka lat). Zdarza się nadkażenie bakteryjne zmian. Zmiany zwykle ustępują samoistnie, nieraz na skutek pojawiającego się stanu zapalnego (np. uraz mechaniczny, zakażenie bakteryjne). Rozpoznanie opiera się na: - stwierdzeniu obecności charakterystycznych wykwitów, - obecności kaszowatej wydzieliny wydobywającej się z przekłutego lub uciśniętego guzka, - wynikach badań histologicznych (bardzo charakterystyczne, z obecnością kwasochłonnych ciał wtrętowych, ciał mięczakowatych; zmiany zwykle ograniczone do naskórka, w skórze właściwej widoczne jedynie, gdy towarzyszy stan zapalny), - rozmazie zawartości guzka (nakłucie guzka i wydobycie kaszkowatej wydzieliny i obejrzenie jej w mikroskopie świetlnym – widoczne charakterystyczne ciemne ciałka mięczakowate) Dodatkowo można potwierdzić diagnozę oglądając preparat w mikroskopie elektronowym, lub stosując metodę immunofluorescencyjną wykrywającą przeciwciała lub antygeny wirusa. Rozpoznanie różnicowe: Brodawki młodocianych – zmiany drobniejsze; brak „pępkowatego” wgłębienia, brak kaszowatej wydzieliny Kłykciny kończyste (brodawki weneryczne) – wyrośla brodawkujące, wydłużone; brak wgłębienia pośrodku, brak kaszowatej wydzieliny po wyciśnięciu; inny obraz histologiczny Brodawki zwykłe – większe; szorstka, rogowaciejąca powierzchnia, barwa brunatna w przeciwieństwie do molluscum contagiosum często występują na dłoniach i stopach, Płaskie kłykciny kiłowe – płaskie, miękkie wykwity Prosaki (milia) – mniejsze grudki; bez zagłębienia pośrodku; przy wyciskaniu widoczna niewielka ilość tłustej (nie kaszowatej), rogowej wydzieliny Syringoma – umiejscowione zwykle na twarzy, wokół oczu oraz na tułowiu; brak „pępkowatego” zagłębienia; decyduje badanie histologiczne Basalioma – zwykle pojedyncze, na skórze odsłoniętej, częściej u osób starszych; inny obraz histologiczny Keratoacanthoma – zwykle zmiany pojedyncze; brak kaszowatej wydzieliny; inny obraz histologiczny U chorych na AIDS należy również różnicować z kryptokokozą i histoplazmozą (za pomocą badania histologicznego). Leczenie Zmiany mogą ustąpić samoistnie, jednak ze względu na możliwość autoinokulacji, często zaleca się usuwanie guzków. Metody usuwania mięczaka zakaźnego: Krioterapia – aplikacja ciekłego azotu powoduje zamrożenie zmiany; zwykle wymaga dwu- lub trzykrotnego powtórzenia; dobrze tolerowana przez pacjentów; może pozostawiać blizny. Jest leczenie z wyboru u dorosłych w przypadku zmian umiejscowionych na narządach płciowych. Łyżeczkowanie Wycięcie Elektrokoagulacja Laseroterapia Zabiegi wykonywane są zwykle z zastosowaniem znieczulenia miejscowego. Mogą pozostawiać blizny. Miejscowa farmakoterapia: U pacjentów z licznymi drobnymi wykwitami stosuje się miejscowo środki drażniące, w celu wywołania reakcji zapalnej (zwykle: 20% alkoholowy roztwór podofiliny, Retin A, 5% kwas salicylowy lub 5% kwas mlekowy w zawiesinie kolodionu, azotan srebra lub kwas trichlorooctowy). Nieliczne, większe guzki można usuwać nakłuwając guzek, wyciskając zawartość a następnie stosując nalewkę jodową, azotan srebra, roztwór fenolu lub podofilinę. W przypadku zakażenia bakteryjnego podaje się antybiotyki. W razie wystąpienia molluscum dermatitis można podawać miejscowo maści lub kremy zawierające sterydy. UWAGA – Pamiętajmy, że partnerzy seksualni powinni się również przebadać i w razie potrzeby leczyć! To samo dotyczy rodzeństwa dzieci z objawami mięczaka. Pamiętajmy również, że brak wykwitów nie przesądza o diagnozie, ponieważ okres wylęgania trwa do kilku miesięcy.

mięczak zakaźny u dzieci forum